Pracownia Prof. Anna Wysocka

          Zależy mi na przygotowaniu studentek i studentów mojej pracowni do działań artystycznych, pozbawionych granic, określanych dziedzinami i dyscyplinami. Sądzę, że najważniejsza jest otwarta i elastyczna postawa pedagoga, będąca swoistym drogowskazem. Wobec powyższego zachęcam do eksperymentów technicznych i technologicznych oraz artykulacji własnych idei także poza malarstwem. Uważam, że warsztat powinien być dostosowywany do założeń ideowych oraz poszukiwania formy. Zależy mi na tym, aby młodzi twórcy, świadomi tradycji, nie obawiali się jednocześnie przekraczania wyznaczonych granic, których bezkrytyczne przestrzeganie może hamować kreację. W tym kontekście dobór środków wyrazu powinien być swobodny, wypływać z poszukiwań,
a nie opierać się jedynie na metodach niezmiennych i wypracowanych. Taka postawa dydaktyczna kształtowana jest także przez pryzmat mojej własnej twórczości, dla której wolność i otwartość są fundamentem. Warunkiem doprowadzenia studentek i studentów do podobnej kondycji, jest dążenie do budowania jak największej samoświadomości, dopasowane do rytmu poszczególnych jednostek. Z kolei ich narastająca dojrzałość wpływa na dostrzeganie walorów szczególnego okresu studiowania, co równocześnie powinno determinować odpowiedzialność za własny rozwój. Zadaniem pedagoga jest towarzyszenie w odkrywaniu własnej drogi (twórczej) podopiecznych, warunkującej szczerość, oryginalność i niepowtarzalność języka plastycznego. Pomocne okazuje się stawianie wysokich wymagań młodym adeptom sztuki, jak również czujność, empatia, rozumienie ich potrzeb oraz inspiracji. Drogę do tego stanowi tworzenie jak najlepszych relacji partnerskich oraz konstruktywny dialog, szczególnie potrzebny w dobie problemów, narastających wśród młodzieży. Jednocześnie zwracam uwagę na sprawy dyscypliny oraz kultury osobistej. Staram się mobilizować  do aktywnego uczestnictwa w zajęciach, wdrażania indywidualnych propozycji we wspólny proces dydaktyczny pracowni, a przede wszystkim pobudzać do własnych poszukiwań twórczych. Najistotniejsza jest dla mnie indywidualizacja procesu kształcenia, wsłuchiwanie się w potrzeby poszczególnych jednostek oraz sprzyjanie poczuciu wolności twórczej studenta. Czas, w którym żyjemy, zmieniająca się optyka oraz możliwości młodzieży, powinny mieć zasadniczy wpływ na ewolucję oraz elastyczność nauczania, szczególnie na kierunkach artystycznych, przez wzgląd na ich bliskość wobec dynamiki życia każdego twórcy. Powyższe odczucia oraz założenia uwzględniam w autorskich programach nauczania. Jednocześnie zachęcam i mobilizuję studentki oraz studentów do tworzenia własnych, alternatywnych programów wobec mojego, które po merytorycznej analizie i ewentualnych korektach, z przyjemnością realizuję z poszczególnymi osobami. Pomaga to nakreślać wyraźne różnice osobowościowe, wybrzmiewające na wystawach sprawozdawczych, co jest dla mnie dużą, pedagogiczną satysfakcją.

 

Prof. dr hab. Anna Wysocka